ជើងកបក្បាលស្ពាន
ដោយ ៖ ហៀង ធារ៉ា ( ប្រឹថពី ) < បង ! ម៉ូតូគេ > ខ្ញុំភ្ញាក់ប្រញាប់ទាញចង្កូតម៉ូតូគេចបន្តិច ទើបឃើញម៉ូតូមួយកំពុងតែបើកបញ្ច្រាស់ពីមុខខ្ញុំ ។ < បងឯងបើកម៉ូតូម៉េចហ្នឹង? > < បងអត់ឃើញមានម៉ូតូបើកមកទេ បងអត់ឃើញមែន > < អត់ឃើញម៉េច បើខ្ញុំមើលឃើញនោះ > ខ្ញុំស្ងាត់មាត់លែងតបតជាមួយគាត់ ។ ខ្ញុំគ្រវីក្បាលបន្តិច ក្រែងខ្លួនឯងងងឹតមុខ ឬស្រវាំងភ្នែកមើលមិនច្បាស់ តែវាហាក់ដូចជាមិន មានបញ្ហានោះទេ ។ ខ្ញុំមើលច្បាស់ធម្មតា ចំណែកពន្លឺភ្លើងដែលកំពុងតែបំភ្លឺតាមវិថីក៏ភ្លឺដូចធម្មតា ។ ប៉ុន្តែហេតុការណ៍មុននេះ ខ្ញុំ ពិតជាពុំឃើញមាន ។ ម៉្យាងអ្នកដែលបើកម៉ូតូបញ្ច្រាស់ផ្លូវនោះ គឺខុសតែម្តង ហើយរឹតតែខុស ពេលដែលគាត់បើកបញ្ច្រាស់លើ ស្ពានទាំងយប់បែបនេះ ។ មកដល់ផ្ទះ គាត់ខឹង មិនស្តីរកខ្ញុំបន្តិចឡើយ ព្រោះគាត់នៅមួរម៉ៅនិងហេតុការណ៍លើស្ពានមុននោះ។ គាត់ គឺជាដៃគូ ជីវិតរបស់ខ្ញុំ ដៃគូដែលតែងយល់ទុក្ខ និងសុខរបស់ខ្ញុំ តែពេលខ្លះ គាត់គ្រាន់តែឆាប់ខឹង ឆាប់អន់ចិត្តបន្តិច ។ គាត់ជាមនុស្សដែល ជឿលើអបិយជំនឿច្រើនជាងខ្ញុំ ។ < ប្រាប់អ្វីមិនដែលតាម មិនដែលជឿទេ > < អូនឯងកុំជឿរឿងអស់ហ្នឹងពេក ហើយអំបាញ់មិញហ្នឹង បងអត់ឃើញមានម៉ូត
