ប្រលោមលោក ៖ ជើងមេឃស្នេហ៍អូន ( ភាគ ៤ )

ជើងមេឃស្នេហ៍អូន

 ( ភាគ ៤ ) 

ពេលវេលាដើរទៅមុខឥតឈប់ឈរ ពីមួយនាទីទៅមួយនាទី ពីមួយថ្ងៃ ហាក់បីដូចជាលឿន បំផុតក្នុងជីវិតរាជ ។ នាយកម្លោះនៅ តែមានកូនអារម្មណ៍តូចមួយបារម្ភពីកែវ តែមិនដឹងថា ពេលនេះ នាង នៅ ទីណានោះទេ ទាក់ទងតាមណាក៏មិនបាន លេខទូរស័ព្ទក៏មិន មាន ពេលនេះនាងនៅទីណាទៅ ? នាងសុខទុក្ខយ៉ាងណា ? ជីវិត នាង ទៅជាយ៉ាងណាហើយ បើនាងមានគ្រោះថ្នាក់ តើវាជាកំហុសខ្ញុំ មែន ទេ ? តែអារម្មណ៍មួយទៀតបានដាស់អារម្មណ៍ភ័យព្រួយនាយ ឲ្យ ឈប់ខ្វល់ពីស្រីម្នាក់នោះ ។ នាងជាអ្នកណាក៏មិនដឹង ហេតុអ្វីក៏ឯងគិតបារម្ភពីគេយ៉ាងនេះ ? ឈប់គិតរឿងអត់ប្រយោជន៍នេះភ្លាម ទៅអារាជ ។ ឯងកុំនាំខ្លួនឲ្យជួបគ្រោះថ្នាក់ជាមួយ ទាំងដែលឯងមិនស្គាល់នាងម្នាក់នោះច្បាស់ផង ។ ឈប់ទៅ !

ឯកែវវិញ ពេលនេះនាងធ្វើការងារជាមួយភាពកក់ក្តៅ និង សប្បាយរីករាយ ព្រោះនាយយ៉ាផ្តល់ គ្រប់យ៉ាងឲ្យនាង មិនថា ការងារ ភាពកក់ក្តៅ ស្នាមញញឹម ជាពិសេសគឺជីវិតថ្មីមួយនេះ ទាំងដែល នាយមិនធ្លាប់ស្គាល់នាងពីមុន តែកម្លោះហាក់បីដូចជាទុកចិត្តនាង ខ្លាំងជាងអ្នកធ្លាប់ស្គាល់គ្នាទៅទៀត ។ ពេលនេះអ្វីៗ សម្រាប់ជីវិត កែវគឺស្រស់បំព្រង គ្មានពាក្យថា ពិបាកចិត្ត រឺក៏ខ្លាចស្លាប់ព្រោះតែ អត់បាយដែរ ។ នាងព្យាយមធ្វើការ ដើម្បីសងគុណនាយកម្លោះចិត្ត ល្អទាំងគ្មានហ៊ានឈប់សម្រាក មិនថាមានការ អនុញ្ញាតពីចៅហ្វាយ ក៏ដោយ ។ ថ្ងៃនេះ គ្មានវិធីធ្វើឲ្យកែវបានសម្រាកពីការងារ នាយយ៉ា ក៏យកលេសថា ត្រូវទៅចូលរួមកម្មវិធីជប់លៀងមិត្តភ័ក្ក្រ ទើបនាយ បបួលកែវទៅជួយរើស សម្លៀកបំពាក់នៅហាងលក់់ សម្លៀកបំពាក់ លីម ហុង រួចនាយក៏អញ្ជើញកែវទៅញ៉ាំការ៉ែម ដើម្បីឲ្យនាងមាន ពេលបានឃើញសង្គម និងទេសភាពខាងក្រៅ ។ យ៉ាទាញកៅអីជូន កែវអង្គុយ កម្លោះយើងក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះទល់មុខស្រី ។ នាយសម្លឹង មុខធីតាយើងយ៉ាងយូរ រហូតកែវភ្ញាក់ខ្លួនព្រើត និងកែវភ្នែកបាញ់ត្រង់ ភ័ក្ក្រស្រី ។ មាណវីក៏លួចសួរ ទាំងលើដៃជូតលើផ្ទៃមុខ ៖

- នេះ ! មុខខ្ញុំមានប្រឡាក់អីមែនទេលោកយ៉ា ទើបបានជា លោកសម្លឹងបែបនេះ ?

កម្លោះភ្ញាក់ព្រើត និងសំណួរនាងក្រមុំ ទើបរលាស់សំដីឆ្លើយ ដោះសារយ៉ាងលឿនទាំងដែលគេលួចគិតចំពោះសម្រស់នាង ៖

- អូហ៍ បាទ ! គឺអត់មានអ្វីទេ ! នេះកែវចង់ញ៉ាំអ្វីដែរទេ ?

អ្នកបម្រើកាន់បញ្ជីភេសជ្ជៈ និងការ៉ែមមកហុចឲ្យយ៉ា មួយស្ទុះ ទើបទម្លាក់វាចាសួរកម្លោះ ៖

- ត្រូវការញ៉ាំអ្វីដែលលោក ?

មាណពសម្លឹងទៅកែវ ៖

- បងសុំទឹកក្រូចច្របាច់មួយកែវមកណា៎ ចុះកែវចង់ញ៉ាំអ្វីទេ ?

- ខ្ញុំសុំការ៉ែមរសជាតិស្វាយមួយកែវណា៎ !

- បាទ បាន !

អ្នកបម្រើរម្លៀកខ្លួនចេញទៅ កែវក៏ស្តី ៖

- ខ្ញុំសុំទៅបន្ទប់ទឹកបន្តិចណា៎លោកយ៉ា !

- បាទ ! សូមអញ្ជើញ !

ទោះបីជាកែវដើរចេញទៅ ក៏នៅតែមិនផុតពីកែវភ្នែកនាយកម្លោះ តាមសម្លឹងមិនដាក់ ។ នរៈតាមសម្លឹងសូម្បីតែស្រីដើរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ក៏ដោយ ។ នាយក្រវីក្បាលញញឹមហួសចិត្តនឹងខ្លួនឯង ៖

- នេះឯងឆ្កួតហ់យទេដឹងអាយ៉ា ! គេជាកូនចៅឯងណា៎ ! ហាម មានចិត្តស្រឡាញ់ដាច់ខាតវ៉ើយ ! ឈប់គិត ឈប់សម្លឹងភា្លមទៅ !

-កំពុតតែអណ្តែតអណ្តូងដល់ណាហើយអាកម្លោះសម្បូរស្នេហ៍ នាយសមុទ្រ ?

សម្លេងបន្លឺឡើងបានដាស់ស្មារតីយ៉ា ឲ្យសម្លឹងចំមនុស្សដែល កំពុងតែឈរពីមុខខ្លួន ទាំងវាចាភ្ញាក់ផ្អើល ៖

- ហ៊ើយអារាជ !

កម្លោះនាយសមុទ្រម្ចាស់ទឹកដូងក្រអូប កំពុងតែឈរនៅចំពោះ មុខនាយយ៉ាទាំងញញឹមតប ៖

- អើ! ស្មានតែជាខ្មោចមែនទេ ទើបភ្ញាក់ផ្អើលអីយ៉ាង នេះសម្លាញ់! គឺយើង

- សុខៗស្រាប់តែលេចមុខឯងមកស្ងាត់ៗបែបនេះ មិនភ្ញាក់ផ្អើល ទើបចម្លែក  នេះមកបានយ៉ាងម៉េចណ្នឹង ?

- ជិះយន្តហោះមកទេដឹង ! ចេះសួរអញ្ចឹងទៅកើត !

- នេះបែកទៅមួយរយៈនៅតែលេងសើចដូចមុនច្ចឹងឯង ! នេះមកជាមួយអ្នកណា ? នែ៎ៗ ! កុំប្រាប់ណា៎ថា មានសង្សារហើយ !

-ខ្ញុំទេ ដែលគួរសួរឯងបែបនេះ  ឯងមកជាមួយអ្នកណាគេ ឯងមានសង្សារហើយមែនទេ ? ម៉េចមិននាំឲ្យគ្នាស្គាល់ផង !

- អត់មានទេ ! គឺមកជាមួយកូនចៅថ្មីណ្នឹងណា៎ !

-ស្រី រឺក៏ប្រុស ?

- ស្រី !

-ចាស់ រឺក៏ក្មេង ?

-ឯងយ៉ាងម៉េចណ្នឹង ? ក្លាយជាមេភូមិតាំងពីអង្កាល់ ?

- ព្រោះចង់ដឹងហ្នឹងណា៎ !

- អាយុខ្ញុំប៉ុណ្នឹងឲ្យបណ្តើរយាយចាស់អាយុ ៧៩ មកញ៉ាំការ៉ែមអញ្ចឹងមែន ? គឺក្មេងទេ !

- ប្រយ័ត្នជាប់គុកវ៉ើយ !  

- ហ៊ើយ ! និយាយស្អីឯង ? ខ្ញុំចិត្តល្អនាំបុគ្គលិកការងារមកញ៉ាំ ការ៉ែមហើយ មានឈ្មោះជាប់គុកទៀតមែនទេ ?

រាជញញឹមសម្លឹងមើលមុខរបស់យ៉ា រួចក្រវីក្បាលតប ៖

- បែកគ្នាយូរ អត់កែចរិកសោះឯងណ្នឹង ! ធ្វើជាកូនប្រុសកំសាកម្លេះ ? បើតាំងចិត្តធ្វើស្មោះត្រង់ខ្លាចធ្វើអ្វីអើ ?  យើងមកជាមួយនី ! នាងចាំស្លាប់ហើយ ! យើងសុំទៅមុនហើយ ឧស្សាហ៍ ទូរស័ព្ទទៅលេងផងវ៉ើយ ! ថ្ងៃក្រោយជួបគ្នា !

- អើៗ  នេះមិនចេញថ្លៃការ៉ែមឲ្យសិនទេហ្អេស ?

- កុំសង្ឃឹមអាអ្នកមានគំរិះ ! ទៅហើយវ៉ើយ ! ចាំជួបគ្នាណា៎ !

- បាទ ! ចាំជួបគ្នាសម្លាញ់ !

រាជដើរចេញទៅ អ្នកបម្រើក៏លើទឹកក្រូចច្របាច់ និងការ៉ែមតាម កាម៉្មង ស្របពេលកែវក៏ចេញពីបន្ទប់ទឹកមកឃើញយ៉ាបាននិយាយ ជាមួយមនុស្សប្រុសម្នាក់ដែលចេញទៅ ទើបស្រីវាចាសួរ ៖

- អ្នកណាណ្នឹងលោកយ៉ា ?

យ៉ាក្រលៀសភ្នែកសម្លឹងរាជដើរចេញ ទើបងាកមកតប ៖

- អូហ៍បាទគឺមិត្តភ័ក្ក្រខ្ញុំ ! យូរៗជួបគ្នាម្តង គេកំប្លែងណាស់ ! តែជាមិត្តល្អតែម្នាក់ដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់  ការ៉ែមមកដល់ហើយ ឆាប់ញ៉ាំទៅ ! រលាយអស់លែងឆ្ងាញ់ហើយ !

- ចាស៎ ! អរគុណ !

កែវវាចាទាំងញញឹម ធ្វើឲ្យយ៉ាស្ទើរវង្វេងនឹងសម្រស់ស្រី ពេល តបពាក្យអរគុណមកនាយ ! ហេតុអ្វីក៏នាងស្អាតម្លេះ ? ពេលនេះ បេះដូងខ្ញុំលោតមិនព្រមឈប់សោះ ធ្វើយ៉ាងណាទៅ ? គួរប្រាប់នាង ដែរទេ ? អត់ទេ បើនិយាយត្រង់ៗបែបនេះ ខ្ញុំប្រហែលជាខ្មាសនាង ស្លាប់ហើយ ! ឯងកំពុងតែឆ្កួតហើយអាយ៉ា ! ឈប់ប្រើអារម្មណ៍រង្វើ រង្វាយភ្លាមទៅ ! យ៉ាទាញកែវទឹកក្រូចមកក្រេបបន្លប់ភាពច្របូក ច្របល់ដែលកំពុងតែអន្រួនបេះដូងនាយឲ្យស្ទុះចេញក្រៅ ប៉ុន្តែកែវ ភ្នែកនៅតែមិនព្រមឈប់ដៀងរករង្វង់ភ័ក្ក្រដ៏មានមន្តស្នេហ៍របស់ស្រី ឡើយ ។

បន្ទាប់ពីចេញពីហាងការ៉ែម រាជក៏ដើរតម្រង់ម៉ូតូហង់ដាដែល មានធីតានីកំពុងតែឈរចាំទាំងមុខស្ងួត ។ មាណពមកដល់ម៉ូតូក៏ វាចា ៖

- ចាំយូរដែរទេ ?

បានចិត្តកម្លោះសួរ នីក៏ទម្លាក់ចរិកអន់ចិត្តភ្លាម ៖

- នៅមកសួរទៀត ! បងចូលបន្ទប់ទឹកអីយូរយ៉ាងនេះ ! ខ្ញុំឈរ ចាំឡើងចុកជើងទៅហើយ !

រាជចាប់ដៃស្រីទាំងវាចាទន់ភ្លន់លួងលោមនាង ៖

- បងសុំទោសដែលឲ្យនីចាំយូរ ! បងទើបតែបានជួបយ៉ាមុននេះបន្តិចក៏សួរសុខទុក្ខគ្នាបន្តិចទៅ !

ស្នាមញញឹមក្រោមពាក្យលួងលោមដ៏ទន់ភ្លន់របស់រាជ ធ្វើឲ្យ ស្រីស្រស់នីបញ្ចេញភ្លាមមកមួយរំពេច តែបែរជាធ្វើមកស្ងួតទៅវិញ ពេលលឺឈ្មោះយ៉ានៅពេលកម្លោះរាជនិយាយរំលឹក ។

- បងឈប់និយាយឈ្មោះ អានាយម្នាក់នោះឲ្យខ្ញុំលឺបានទេ ? លឺឈ្មោះពេលណាខូចអារម្មណ៍ពេលណ្នឹង ! មិនចង់លឺទេ !

រាជលួចញញឹម ទាំងវាចាចម្អែចម្អន់ដាក់នី ៖

- ហើយពេលខ្លះយល់សបិឃើញទៀតផងមែនទេ ?

- បងរាជ ?

- បងនិយាយលេងទេ ! ទៅបានហើយរឺនៅ ? បងព្រមហើយ !

នីញញឹម ៖

- ចាស៎ ! បានហើយ !

 មាណពឡើងម៉ូតូមិនទាន់ស្រួលបួលផង នីក៏តោងចង្កេះនាយភ្លែត កម្លោះក៏បញ្ឆេះម៉ូតូចេញទៅ ! នៅតាមផ្លូវ នីក៏នឹកឃើញរឿងមួយ ដែលនាងបានជួបប្រទះនៅក្នុងហាងការ៉ែម ទើបស្រីសួររាជ ៖

- បងរាជ !

- ហ៊ឺស..... ! មានអ្វីមែនទេនី ?

- បងនៅចាំមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលធ្លាប់រស់នៅក្នុងផ្ទះបងមួយខែ មុនទេ ? ស្រីម្នាក់ឈ្មោះកែវនោះអី !

- កែវ.........!

លឺស្រីរំលឹកឈ្មោះ រាជក៏លាន់ស្ងាត់ តែប្រើអារម្មណ៍ធម្មតាសួរ នីវិញ ៖

- គឺបងនៅចាំតើ ! តែមិនចង់រំលឹកនោះទេ ! នីមានអ្វីរឺអត់ទេ ?

- គឺមុននេះ នីបានជួបស្រីម្នាក់នេះក្នុងបន្ទប់ទឹកឯហាងការ៉ែម នីចាំគេច្បាស់ណាស់ តែគេប្រហែលជាមិនចាំនីទេ !

- ហាងការ៉ែម..... ! នេះនីច្បាស់ទេ ថាជារូបគេ ! នីមិនស្រវាំង ភ្នែកទេមែនទេ ?

- បងរាជយ៉ាងម៉េចណ្នឹង ? ខ្ញុំនៅក្មេងនៅឡើយទេ ហេតុអីក៏ មនុស្សស្រីម្នាក់នោះខ្ញុំចាំមិនបាន ? បងរាជលាន់មាត់បែបនេះ បាន ន័យថា យ៉ាងម៉េចទៅ ?

លឺសំនួរនី រាជក៏ប្រែអារម្មណ៍មកជាធម្មតា ៖

- អូហ៍ ! គឺអត់មានអីទេ ! អច្ចឹងចាំបងជូននីទៅផ្ទះ ហើយបងនឹង ត្រឡប់ទៅផ្ទះតាមក្រោយណា៎ !

- ចាស៎បង !

រាជបញ្ជាម៉ូតូសំដៅទៅផ្ទះនីដែលស្ថិតនៅផ្លូវអូរមួយ ទើបនាយ ត្រឡប់ម៉ូតូទៅផ្ទះរបស់ខ្លួននៅម្តុំផ្លូវឯករាជ្យ ។

ត្បិតមាត់និយាយថា មិនខ្វល់ពីឈ្មោះកែវ តែអរម្មណ៍របស់ កម្លោះយើងវិញហាក់នៅមិនសុខ ក្នុងខ្លួន គិតពីសំដីនីនិយាយប្រាប់ ថាបានជួបកែវម្តងហើយម្តងទៀត ។ នាងទៅទីនោះធ្វើអ្វី ហើយទៅ ជាមួយអ្នកណា ? រឺមួយក៏នាងពិតជាត្រូវពួកនោះចាប់បានមែន ? មិនមែនទេ បើពួកវាចាប់មនុស្សស្រីជំរឹត វាច្បាស់ជាមិននាំទៅកន្លែង សាធារណៈទេ ! នាងទៅទីនោះបានដោយរបៀបណាទៅ ? រឺមួយក៏ នាងធ្វើការនៅទីនោះ ? កម្លោះមិនអស់ចិត្ត គិតមិនចេញក៏ទាញ ម៉ូតូ ជិះត្រឡប់ទៅហាងការ៉ែមនោះវិញ ដើម្បីឲ្យដឹងច្បាស់ថា អូនពិតជា នៅទីនោះ ប៉ុន្តែអកុសក ហាងការ៉ែមត្រូវបានបិទ ព្រោះម៉ោងជាង ប្រាំបួនយប់ទៅហើយ ។ ទីបំផុតចម្លើយមួយនេះនៅតែរក មិនឃើញ ថា នាងនៅទីនេះជាមួយអ្នកណា ? ភាពច្របូកច្របល់ក្នុងចិត្ត ធ្វើឲ្យ អារម្មណ៍របស់រាជហាក់នៅមិនសុខ ដូចមនុស្សស្លរខ្យល់ ដើរគិត អង្គុយគិត ។ នេះឯងឆ្កួតទៀតហើយអារាជ ! ហេតុអ្វីក៏ត្រូវខ្វល់ពីគេ គេជាអ្នកណា ? មនុស្សស្រីល្អ រឺអាក្រក់ក៏ឯងមិនដឹងផង ? ឈប់ខ្វល់ ពីគេទៅបានទេ ? គួរយល់ពីអារម្មណ៍ខ្លួនឯងផងអារាជអើយ !

បញ្ចប់គំនិតអគតិលើកែវរួច រាជក៏ប្រែអារម្មណ៍ធម្មតាហាក់បី ដូចជាមិនខ្វល់អ្វីទាំងអស់ ហើយក៏ទាញម៉ូតូជិះ

ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ភ្លាមមួយរំពេច ។

ក្នុងបន្ទប់គេងដ៏ស្អាត ដែលអមដោយការរៀបចំមានបែបបទ គួរឲ្យចង់ស្នាក់នៅ នាយរាជដែល លែងខ្លួនទទេរ ជាមួយកន្សែងរុំចង្កេះ បានដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកយ៉ាងស្រស់សង្អារ ។ ដងខ្លួនដ៏សរម៉ត់ខៃ ជាមួយាសាច់ដុំណែនហាប់ មុខមានអំណាច តែស្នាមញញឹមបង្កប់ដោយមន្តស្នេហ៍មិនចាញ់តារាឯង ក្នុងកុនឡើយ ។ នាយលើកកន្សែងជូនមុខ រួចជូតសក់និងកន្សែង ស្រាប់តែទូរស័ព្ទរោទ៌ឡើង នាយដើរ ទៅលើកទូរស័ព្ទមើលលេខក៏ញញឹម ហើយចុចទទួលវាចាឡើង ៖

- យ៉ាងម៉េចហើយអាសម្លាញ់ ? បើមិនដាស់តឿន មិនដែលឃើញស្រមោលឯងទូរស័ព្ទមកទេ ! អាអ្នកមានគំរិះ សន្សំសំចៃបន្តិចទៅ បន្តិចទៀតយកលុយដុតខ្មោចឯងហើយ !

លឺសំដីរាជនិយាយ យ៉ាស្រាប់តែខឹងឆែវ បន្លឺសម្លេងធ្ងន់ៗ ៖

- នែ៎ ! និយាយឲ្យស្រួលស្តាប់បន្តិចទៅវ៉ើយ ! នេះប្រមាថគ្នាទាំងរស់តែម្តងហើយ ! ជួបពេលណា ឯងមិនដែលនិយាយល្អដាក់យើងសោះ បែបនេះឲ្យទូរស័ព្ទទៅយ៉ាងម៉េច បើលេងឈឺៗបែបនេះ !

- ខឹងទៀតហើយណ្នឹងហ្អស ! និយាយលេងផងមិនបានទេហ្អី ? គិតថា មិត្តភ័ក្ក្រ ទើបលេងជាមួយនឹងណា៎ បើខឹងក៏ឈប់លេងហើយ ! មានការអីដែរទេ ទូរស័ព្ទមកណ្នឹង ?

ស្ងាត់សម្លេងយ៉ាងមួយស្ទុះ ក៏លឺតិចៗឡើងជាសំណួរមកកាន់រាជ៖

- ឯងធ្លាប់មានសង្សារទេ ?

ស្តាប់សំនូរយ៉ា កម្លោះរាជនឹកឆ្ងល់ក៏តប ៖

- មិនធ្លាប់ទេ ! យ៉ាងម៉េច លួចស្រឡាញ់ខ្ញុំមែនទេ ?

- ទៀតហើយឯង !

- លេងសើចទេ ! មិនធ្លាប់មានទេ ! មានអីមែនទេ !

- យើងស្គាល់មនុស្សស្រីម្នាក់ ទាំងស្អាត ទាំងពូកែ ពេលដែលនាងញញឹម បេះដូងយើងបែរ ជាលោតមិនឈប់សោះ ! មិនដឹង ហេតុអីទេ ?

ស្តាប់សម្តីយ៉ា អារម្មណ៍កម្លោះរាជស្រាប់តែស្រម៉ៃដល់អតីត កាលភ្លាមមួយរំពេច ព្រោះកម្លោះក៏ ធ្លាប់ទទួលអារម្មណ៍បែបនេះ ពេលដែលកែវញញឹមដាក់នាយ បេះដូងនាយលោតមិនឈប់ ដូចអារម្មណ៍ យ៉ាប្រាប់ពេលនេះអញ្ចឹង ។ យ៉ាស្ងាត់សម្លេងរាជមិនតបក៏ ហៅនាយ ៖

- អារាជ ! ទៅណាហើយវ៉ើយ ! នេះស្តាប់អ្វីដែលយើងបាន និយាយអត់ណ្នឹង ? លឺយើងហៅទេ ?

រាជហាក់ស្វាងពីអតីតកាល ទើបតប៖

- អើ ! លឺហើយវ៉ើយ ! ចុះវាយ៉ាងម៉េចទៀត ?

- អស់ហើយ ! មានតែប៉ុណ្នឹងឯង ! ឯងគិតយ៉ាងម៉េច ?

- មានគិតយ៉ាងម៉េច ! គិតថា ឯងលួចស្រឡាញ់គេហើយ ! ប្រាប់គេតាមត្រង់ទៅ ! ប្រយ័ត្នគេឆក់បាត់វ៉ើយ !

- នេះឯងដឹងស្រាប់ហើយថា យើងជាមនុស្សបែបណា ? ឲ្យប្រាប់ យ៉ាងម៉េចទៅ ? ពិបាកចិត្តណាស់វ៉ើយ !

- នែ៎ ! បើថា មិនហ៊ានទេ ទុកឲ្យយើងវិញទៅអាសម្លាញ់ !

- យល់សបិទៅឯង ! នេះស្រីស្អាតណា៎ វ៉ើយ ! មិនមែនម៉ូយទិញដូងទេ ! យ៉ាងណាឯងគ្មានថ្ងៃទេ ! ដេកសង្ឃឹមទៅ !

- ចង់ដឹងណាស់ថា ស្អាតប៉ុណ្ណាទៅបានជា ឯងហួងហែងម្លេះ ? នាំឲ្យយើងបានស្គាល់ផង ស្រួលប្រាប់ថា យកចិត្តបែបណា ?

- បាន ! ទំនេរ ចាំយើងនាងឲ្យឯងស្គាល់ ! ជួយចូកជួយចែវផងសម្លាញ់ ! គ្នានៅស្ទើរណាស់ !

- បែបណ្នឹងហើយដែលយើងនិយាយថា ទុកឲ្យគ្នាវិញល្អជាង កុំឲ្យឯងដេកពិបាកចិត្ត គិតច្រើន នាំតែចាស់ឥតប្រយោជន៍ !

- ឯងចង់ឲ្យខ្ញុំខឹងឆ្កួតមែនទេ ? ឈប់លេងសើចបានហើយ !

- អូឃេៗ ! ឈប់ក៏ឈប់ ! អស់ហើយរឺនៅ ? បើអស់ហើយ ចាំជួបគ្នាចុះ តែពេលនេះងងុយហើយ ! ត្រូវការកម្លាំងធ្វើការវ៉ើយ !

- ឈប់រំខានឯងហើយ ! ប៉ុណ្នឹងចុះ ! ជួបគ្នាណា៎ !

- បាទ ចាំជួបគ្នាចុះច្ចឹង ! រាត្រីសួស្តី !

ដាក់ទូរស័ព្ទចុះមិនទាន់ អារម្មណ៍រាជស្រម៉ៃឃើញកែវភ្លាម ពេលនេះ នាងនៅទីណាកែវ ? នាងកើតអ្វីដែររឺអត់ ? សង្ឃឹមថា នាងមិនអីទេ ហើយសុខសប្បាយទៅចុះ ! បើនាង ពិតជាមនុស្សល្អ ពិតមែនព្រះពិតជាតាមថែរក្សានាងពីមនុស្សអាក្រក់ទាំងនោះ ។ ស្អីគេ ទៀតហើយខ្ញុំ គិតពីគេទៀតហើយ មែនទេ បញ្ឈប់អារម្មណ៍ ខ្លួនឯងភ្លាមទៅរាជ ឯងខ្វល់ពីគេធ្វើអី !

រាជនៅតែប្រកាន់អារម្មណ៍ពីរចំពោះកែវ ទោះបីជាគេមានចិត្ត លួចអាណិតកែវ ក៏អារម្មណ៍មួយទៀត តែងប្រឆាំងចំពោះគំនិតកម្លោះ លើអំពើល្អរបស់កែវ ។ នាយកម្លោះសមុទ្រនៅតែមានអារម្មណ៍ ច្របូក ច្របល់លើជីវិតខ្លួនឯង ព្រោះតែមនុស្សស្រីម្នាក់នេះដែលបានចូល មក ក្នុងជីវិតនាយមាណពយើង ។ នរៈបើកចម្រៀងលួងចិត្ត ដើម្បីឲ្យ ខ្លួនឯងបានដេកស្កប់ស្កល់ ពីអារម្មណ៍ទាំងនោះ ។ ប្រើពេលវេលា យ៉ាងយូរ ទើបនាយលង់លក់ ក្រោមស្នូរចម្រៀងល្វើយៗដែលជា ទម្លាប់របស់នាយ ។

សូមរង់ចាំទស្សនាវគ្គ ៥ !