ប្រលោមលោក ៖ ជើងមេឃស្នេហ៍អូន ( ភាគ ៦ )

កែវចាកចេញពីផ្ទះនាយមិនទាន់បាន ប៉ុន្មានផង ទូរស័ព្ទកម្លោះ យើងចាប់ផ្តើមរោទ៌ភ្លាម នោះគឺលេខយ៉ា ៖

- អាឡូ ! អាយ៉ា !

- នែ៎ អារាជ ! នេះក្បត់សន្យាហើយណា៎វ៉ើយ និយាយជាមួយគ្នារួចហើយម្តេចបានធ្វើបែបនេះ ?

រាជចាប់ផ្តើមនិយាយបកស្រាយពីការមិនបានចូលរួម ៖

- ស្តាប់យើងនិយាយសិនអាយ៉ា ! យើងមានបញ្ហាទើបមិនបាន ទៅតាមសន្យា ! យើងមិនមានចិត្តក្បត់សន្យាទេ តែយើងមានហេតុ ផលមែនណា៎ ! អូហ៍...... !

លឺសម្លេងថ្ងូររាជ យ៉ាសួរភា្លម ៖

- ឯងកើតអីហ្នឹងអារាជ ? នេះមានអ្វីធ្ងន់ធ្ងរដែរ ? មានអ្វីយើងជួយបានដែរទេ ?

- គឺមិនអីទេ ! របួសតិចតួចទេ ! ឯងមិនចាំបាច់ជួយអ្វីទាំងអស់ ជួយតែម៉្យាងទៅបានហើយ គឺឈប់ខឹងទៅវ៉ើយ យើងសុំទោសពិតមែន !

- ហ៊ើយៗ នេះឯងគិតថា យើងជាមនុស្សអាត្មានិយមបែបនេះ ហ្អេស ? មិត្តភ័ក្ក្រណា៎វ៉ើយ មិនមែនទាសករទេ ហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំមិនយល់ ហេតុផលនោះ ? ប្រាប់បានទេថា មានរឿងអីកើតឡើងទៅ ?

- គឺ......

- ឈប់ៗ ! ចាំបន្តិចណា៎ យើងលើកទូរស័ព្ទសង្សារមួយណា៎ !

- អីយ៉ា  មានសង្សារតាំងពីអង្កាល់ឯង ? ក្បត់ខ្ញុំហើយ ឈឺចាប់ណាស់

- ឈឺប៉ុណ្ណឹងហើយនៅលេងសើចទៀតឯង ! ចាំបន្តិចណា៎ !

យ៉ាក៏ទទួលទូរស័ព្ទម្ខាងទៀតដែលកំពុងតេមក ៖

- អាឡូកែវ ? មានអ្វីឲ្យជួយដែរទេ 

កែវដែលទូរស័ព្ទទៅក៏តបពីម្ខាងទៀតមក ៖

- លោកយ៉ាជួយមកទទួលខ្ញុំនៅម្តុំផ្លូវឯករាជ្យបន្តិចបានទេ ? នេះខ្ញុំមិនសូវស្គាល់ច្បាស់ថា ផ្លូវទៅផ្ទះលោកតាមណាទេ !

- ប្រាកដជាបាន ! ខ្ញុំនឹងទៅទទួលកែវភ្លាម ! កែវចាំបន្តិចណា៎ !

- ចាស៎ ខ្ញុំចាំ !

- បាទកែវ !

លឺថាស្រីឲ្យទៅទទួល យ៉ាមិនបាននិយាយអ្វីទាំងអស់ថែមទាំង ផ្តាច់ទូរស័ព្ទមិនបានប្រាប់កម្លោះ រាជដែលកំពុងតែចាំស្តាប់ឯម្ខាងទៀត ឯរាជបែរជាគ្រវីក្បាលញញឹមនឹងទង្វើប្លែកៗរបស់មិត្តភ័ក្ក្រ ។

 

មកដល់ផ្លូវដែលស្រីប្រាប់ យ៉ាព្យាយាមសម្លឹងរកស្រីតែមិនឃើញឡើយ ។ នាយចូលរកតាមម៉ាត ឯការាសសាំងក៏នៅតែមិនឃើញ ។ កម្លោះរកអស់ចិត្ត ក៏ឈរដកដង្ហើមធំ មិនដឹងថា នាងនៅទីណា ។ ភ្លាមនោះស្រាប់តែ ៖

- អូហ៍សុំទោស !

យ៉ាក្រឡេករកអ្នកដែលដើរមកបុកខ្លួនហើយលាន់មាត់ទាំងពីរ ៖

- គឺនាង.... !

- គឺនាយ..... !

ការពិត ស្រីម្នាក់នោះគឺនីដែលជាសត្រូវសម្តីគ្មានពីររបស់កម្លោះយ៉ា ។ នាយសម្លឹងនីតាំងពីក្បាល ដល់ចុងជើង ប៉ុន្តែនាយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ ឯនីពេលដែលឃើញយ៉ាសម្លឹងមើលមកខ្លួនបែបនេះ ស្រីហាក់បីដូចជាប្លែកម៉េចមិនដឹង ។ នាងក៏ច្រាណយ៉ាមួយទំហឹងធំ ៖

- នេះ ! នាយសម្លឹងស្អី ? ចង់គិតអីឆ្កួតៗលើខ្ញុំមែនទេ ?កុំគិតណា៎ បើមិនអច្ចឹងទេ ខ្ញុំនឹងស្រែកប្រាប់មនុស្សទីនេះ ឲ្យលោកខ្មាសគេម្តង !

កម្លោះចង់ចញ្ចើមឡើងលើកទាំងសង រួចតបនី ៖

- នែ៎នាង ខ្ញុំគ្មានពេលមកឈ្លោះគ្នាជាមួយនាងទេ ! ស្រីស្អីរឿងច្រើន បែបនេះ ?

- នេះលោកថា ខ្ញុំជាស្រីរឿងច្រើនហ្អេស ? អាប្រុសលប់! ឯង....‌

- ឈប់ៗៗៗ ! ឈប់បានហើយ ! គ្មានអារម្មណ៍ឈ្លោះគ្នាទេ ! មនុស្សកំពុងតែមានបញ្ហា ! ជួបមុខពេលណារករឿងគ្មានលោះ ! សង្ឃឹមថា ថ្ងៃក្រោមមិនជួបមុខទេ !

នាយយ៉ាពោលចប់ក៏ដើរចេញទៅ នីក៏បន្តវាចា ៖

- ខ្ញុំក៏មិនចង់ជួបមុខលោកដែរ  ប្រុសស្អីមាត់ច្រើនបែបនេះ ? អូហ៍ឈប់សិន !  នែ៎នាយ ! ខ្ញុំប្រាប់ថា ឲ្យឈប់សិនណា៎ ! មិនលឺទេ ?

មាណពចាប់ផ្តើបញ្ចេញទឹកមុខធុញទ្រាំនិងនីមែនទែនហើយ កម្លោះវាចាសួរ ទាំងដែលដៃក្រមុំចាប់កម្លោះជាប់ ៖

- នេះស្អីនាងទៀតហើយ ? ខ្ញុំប្រញាប់ណាស់ គ្មានពេលនៅ លេងសើចជាមួយនាងទេ !

- ខ្ញុំក៏មិនចង់លេងសើចជាមួយនាយដែរ ! ឲ្យខ្ចីទូរស័ព្ទបន្តិចមក !

យ៉ាលាន់មាត់ ៖

-ស្អីគេហ្នឹង ? នេះសម្បីតែទូរស័ព្ទផ្ទាល់ខ្លួនក៏មិនមានដែរហ្អស៎ ?

- ឲ្យរឺក៏មិនឲ្យ ?

ស្ងៀមមួយសន្ទុះ យ៉ាក៏ដកទូរស័ព្ទពីហោប៉ាវហុចទៅឲ្យស្រី ព្រមទាំងវាចា ៖

- នេះគិតថា ជាសង្សារអារាជទេ មិនអច្ចឹងមិនឲ្យទេ !

- ដឹងក៏ល្អហើយ គង់តែនឹងឲ្យដដែល រអ៊ូច្រើនម្លេះ ?

អ្នកទាំងពីរក៏បញ្ចប់សង្រ្គាមសម្តី នីក៏ចាប់ទូរស័ព្ទតេតែមិនដឹងទៅណាទេ ភ្លាមនោះស្រាប់តែលឺ ស្រីហៅឈ្មោះនាយរាជ ៖

- បងរាជ ! នេះនីកំពុងតែនិយាយណា៎ ! នីមានរឿងចង់ប្រាប់បងរាជ !

សម្លេងរាជក៏តបពីខ្សែម្ខាងទៀត ទាំងសម្លេងដូចជាងងុយ ៖

- នេះនីមានការអ្វីទៅ ? យប់ហើយណា៎នី ចាំព្រឹកមិនបានទេអី ?

- មិនបានទេ បងនៅចាំស្រីម្នាក់នោះបានទេ ?

- ម្នាក់ណាទៅ ?

- ស្រីម្នាក់ដែលធ្លាប់រស់នៅជាមួយបងកាលពីមុននោះអី !

- កែវ.......

រាជលាន់មាត់ ហើយវាចាសួរនី ៖

- នេះមានរឿងអីមែនទេនី ? នីបានជួបកែវមែនទេ ?

- មែនហើយបង ! ខ្ញុំបានជួបស្រីម្នាក់នោះមុននេះបន្តិច ប៉ុន្តែស្រី នេះមិនអន់ដូចពួកយើងគិតទេ ! គេមានអង្គរក្សដល់ទៅពីរបីនាក់តាម ពីក្រោយរហូតហើយមើលមុខអង្គរក្សស្រីម្នាក់នោះគួរឲ្យខ្លាចខ្លាំង ណាស់ ! ខ្ញុំឃើញគេឡើងឡានទៅជាមួយអង្គរក្សគេហើយ ប្រហែលជាត្រឡប់ទៅស្រុកវិញទេដឹង ?

- កែវ...... !

លឺសម្លេងហៅឈ្មោះកែវហាក់បីដូចបារម្ភ នីក៏សួរមាណព ៖

- នេះបងរាជមានរឿងអីហ្នឹង ? ហេតុអ្វីក៏ហៅឈ្មោះស្រីម្នាក់នេះ ដូចជាបារម្ភម្លេះ ? បងមានអីរឺក៏អត់ ?

- ពេលនេះនីនៅណា ?

- ខ្ញុំនៅមុខម៉ាតនៅការាសសាំងស្តុបបំបែកផ្សារលើណា៎បង !

- អញ្ចឹងនៅចាំបងទីនោះហើយ បន្តិចទៀតបងទៅដល់ !

-បងរាជឈប់សិន ! នេះបងរាជមានរឿងអីបងរាជ !

ទូរស័ព្ទត្រូវបានផ្តាច់ទាំងមិនអស់ នីក៏ហុចទូរស័ព្ទទៅឲ្យនាយយ៉ា វិញទាំងទឹកមុខមិនស្រស់ ។ យ៉ាទទួលទូរស័ព្ទពីដៃនី ទើបវាចាឡើង៖

- រួចរាល់ហើយមែនទេ ? បើថារួចរាល់ហើយ អញ្ចឹងខ្ញុំទៅមុនហើយ ព្រោះមានការត្រូវធ្វើទៀត !

នរៈរៀបដើរចេញទៅ នីក៏ចាប់ដៃឃាត់ ៖

- ឈប់សិននាយ កំដរខ្ញុំនៅទីនេះបន្តិចសិនបានទេ ? ខ្ញុំមិនហ៊ាន នៅម្នាក់ឯងទេ !

- ស្អីគេទៀតហើយនាង ? នេះខ្ញុំជាអង្គរក្សនាងតាំងពីអង្កាល ? អត់ទេ យ៉ាងណាគ្មានផ្លូវទេ ? ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សកំដរទេ រកអ្នកផ្សេងទៅល្អជាង ! ខ្ញុំទៅមុនហើយ !

- មនុស្សប្រុសអីអាត្មានិយមម្លេះ ? ខ្លួនជាប្រុសពេញកម្លាំង តែបែរជាទុកមនុស្សស្រីទន់ខ្សោយ ឲ្យនៅម្នាក់ឯងទាំងយប់អាធ្រាត្របែបនេះ ! សមជាមនុស្សប្រុសដែរទេ ?

- នែ៎នាង ខ្ញុំអត់បានហៅនាងមកទីនេះទេ ហេតុអ្វីក៏មកបន្ទោសខ្ញុំ ? នេះរករឿងច្បាស់ក្រឡែត ហើយណា៎ !

- បើមួយម៉ាត់ណាថា ខ្ញុំរករឿង មួយម៉ាត់ណាថា ខ្ញុំរករឿង មិនចាំបាច់ជួយក៏បានដែរ មនុស្សប្រុស សុទ្ធតែអញ្ចឹង គ្មានហេតុផលទេ  

- អូឃេៗៗ ! ជួយក៏ជួយ ! និយាយច្រើនម្លេះ !  ចូលទៅអង្គុយក្នុង ម៉ាតទៅល្អជាង !

នីបានចិត្តដើរញញឹមបណ្តើរ លួចមើលមុខដ៏ក្រញូវបណ្តើររបស់ កម្លោះយ៉ា ។ ដប់នាទីក្រោយ រាជមកដល់កន្លែងដែលនីប្រាប់ ។

ក្នុងម៉ាត រាជដើរសំដៅទៅអ្នកទាំងពីរដែលកំពុងតែអង្គុយចាំ ៖

- នី.....!

- បងរាជ !

- អារាជ ! ( យ៉ា )

រាជចាប់ដៃនីសួរទាំងតក់ក្រហល់ ៖

- នីឆាប់ប្រាប់បងមកថា នីបានជួបកែវនៅទីណា ?

គ្រាន់តែលឺរាជនិយាយឈ្មោះកែវ យ៉ាក៏លាន់មាត់ ៖

- កែវ.....កែវជាអ្នកណាអារាជ ?

- ពេលនេះប្រាប់ឯងអត់ទាន់បានទេ ! យើងនឹងប្រាប់ឯងពេលក្រោយ ! នីឆាប់និយាយមកថា នីបានជួបគេនៅឯណា ?

- នេះបងរាជមានរឿងអីហ្នឹង ?

- នីកុំទាន់សួរបងអី ! នីឆ្លើយសំនួរបងសិនមក !

នីសម្លឹងមើលទឹកមុខដ៏ស្លន់ស្លោរបស់រាជ រួចវាចាឆ្លើយ ៖

- គឺ.... គឺមុននេះខ្ញុំបានឃើញនាងឡើងឡានជាមួយមនុស្សប្រុស មាឌធំៗប្រមាណពីរបីនាក់ ប៉ុន្តែខ្ញុំឃើញនាងហាក់បីដូចជាមិនចង់ឡើងឡាននោះទេ ! ខ្ញុំជួបនាងនៅខាងមុខហាងលក់ម៉ូតូក្បែរផ្លូវ មហោស្រពចាស់ បងរាជមានអីរឺក៏អត់ ?

គ្រាន់តែលឺសម្តីនី បេះដូងរាជលោតស្ទើរធ្លាយទ្រូង ព្រោះនាយដឹងថា កែវប្រាកដជាជួបគ្រោះថ្នាក់ មិនខាន ហើយមនុស្សមាឌធំៗ នោះគឺប្រាកដជាមនុស្សដែលប្រយុទ្ធជាមួយនាយកាលពីល្ងាចមិញហើយ ។ នរៈយើងឈរហាក់មិនសុខក្នុងខ្លួន ទឹកមុខបង្ហាញពីភាពស្លន់ស្លោ ធ្វើឲ្យនាយយ៉ាមិនសួរមិនបាន ៖

- អារាជ នេះមានរឿងអ្វីទៅ ? ហេតុអ្វីក៏ឯងមានទឹកមុខស្លន់ស្លោបែបនេះ ?

- គឺ.....

នាយមិនទាន់បានឆ្លើយផង ទូរស័ព្ទរាជចាប់ផ្តើមបន្លឺសម្លេងគ្រឺង នាយក៏ទាញទូរស័ព្ទមកមើល ស្រាប់តែទទួលបានវីឌីអូមួយពីលេខ ដែលកម្លោះមិនធ្លាប់ស្គាល់ ។ នាយក៏បើកវីឌីអូនោះមើលទាំងនីនឹង យ៉ានៅទីនោះដែរ ។ កម្លោះរឹតតែភ័យពីសុវត្តិភាពស្រីស្រស់កែវ កែវត្រូវពួកវាចាប់បាន ហើយចងជាប់និង ចំណងលើកៅអីក្នុងផ្ទះមួយដ៏តូច ។ គ្រាន់តែឃើញវីឌីអូ រាជ និង យ៉ាស្រាប់តែលាន់មាត់ព្រមគ្នា ៖

- កែវ..........

ពួកគេសម្លឹងមើលមុខគ្នាទាំងឆ្ងល់ចិត្តរៀងខ្លួន ប៉ុន្តែពួកគេមិន ទាន់និយាយអ្វីរកគ្នាឡើយ ។ វីឌីអូមួយទៀតក៏បានលោតឡើងលើ អេក្រង់ទូរស័ព្ទរាជ ៖

- អាណិតនាងណាស់មែនទេ អាកម្លោះលក់ដូង ? ហាស ហាស ហា ! ជួយមិនបានទេវ៉ើយ អ្នកណាប្រើឲ្យនាងនេះវាល្ងង់ខ្លួនឯងធ្វើអី ! នាងដើរចូលអន្ទាក់យើងដោយខ្លួនឯងទេ ! បើចង់ជួយនាង ណា៎ យើងត្រូវការលុយទេវ៉ើយ ! ត្រៀមប្រាំលានដើម្បីដោះខ្លួននាងនេះ តែបើមិនមានទេ ចាំទទួលសាកសពក្រោយពេលយើងរំលោភ ហើយ ទៅ ! ហាស ហាស ហា ! ស្អែកជួបគ្នា គ្មានពេលនិយាយ ជាមួយឯងទេ  យើងនិងប្រាប់ពីទីកន្លែងដូរមនុស្សថ្ងៃស្អែកពេលព្រឹក ! លាហើយអាសម្លាញ់ !

ពេលនេះរាជកាន់តែបារម្ភពីកែវមួយកម្រិតទៀត ឯយ៉ាវិញបែរ ជាមិនអស់ចិត្តថា ហេតុអ្វីក៏ពួកគេ ស្គាល់គ្នា ឯចិត្តមួយទៀតក៏ បារម្ភពីកែវមិនចាញ់រាជប៉ុន្មានដែរ ។ យ៉ាព្យាយាមលាក់សំនួរដ៏តក់ ក្រហល់ មួយនេះទុកក្នុងបេះដូង ហើយបង្ហាញកាយវាកាស្លន់ស្លោ ចំពោះរូបភាពដែលនាយបានមើលហើយ ៖

- ឯងគិតធ្វើយ៉ាងម៉េចអារាជ ?

កម្លោះឆ្លើយទាំងបេះដូងមិននៅក្នុងខ្លួន ៖

- គឺមានតែធ្វើតាមអ្វីដែលពួកវាត្រូវការហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្មានលុយ ដល់ទៅប្រាំលានដូចពួកវាផ្គាប់ ឡើយ ! ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ ! កែវ .....នាង ឲ្យខ្ញុំធ្វើយ់ាងម៉េច ? តែយ៉ាងណាខ្ញុំត្រូវតែទៅជួយនាងនៅ ថ្ងៃស្អែក !

- ខ្ញុំមិនឲ្យឯងទៅម្នាក់ឯងទេ ! ខ្ញុំទៅជាមួយឯងណា៎ អារាជ !

- តែវាគ្រោះថ្នាក់ណាស់ !

- តែមនុស្សស្រីម្នាក់នោះជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ណា៎ !

លឺសម្តីនាយយ៉ាភ្លាម បេះដូងរាជប្រៀបដូចជាត្រូវទឹកត្រជាក់ ចាក់ចំ ធ្វើឲ្យនាយសម្លឹងមើលមុខ យ៉ាទាំងកែវភ្នែកស្ទើរតែមិនជឿ ហេតុអីក៏ពាក្យមួយនេះស្រាប់តែចេញពីមាត់មិត្តភ័ក្ក្រគេម្នាក់នេះទៅ វិញ ? តើដំណើររឿងវាយ៉ាងម៉េចទៅ ?

- ឯងនិយាយថា យ៉ាងម៉េចអាយ៉ា ?

- មែន ! កែវជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ ហើយជាមនុស្សស្រី ដែលខ្ញុំបម្រុងនឹងណែនាំឲ្យឯង ស្គាល់នោះអី តែបើពួកឯងបាន ស្គាល់គ្នាហើយក៏ល្អ ! ពេលនេះ កែវជួបគ្រោះថ្នាក់ ខ្ញុំត្រូវតែជួយនាង ! ស្អែកខ្ញុំយកលុយប្រាំលានទៅដោះកែវ ! ខ្ញុំមិនឲ្យនាងជួបគ្រោះថ្នាក់ ដាច់ខាត ! ស្អែកជួបគ្នានៅទិនេះ !

វាចាចប់ យ៉ាក៏ដើរចេញទៅបន្សល់ទុកឲ្យនាយរាជឈរសម្លឹង ទាំងដួងវិញ្ញាណហោះហើរ ខ្លួនប្រាណឈរស្ទើរមិនជាប់នឹងដី តើនេះជាអ្វីទៅ ? ហេតុអ្វីក៏មនុស្សស្រីដែលគេបារម្ភ បែរជាមនុស្សស្រី ដែលមិត្តភ័ក្ក្ររបស់គេស្រឡាញ់ទៅវិញ ? គ្រប់យ៉ាងកើតឡើងបាន យ៉ាងម៉េចទៅ ? កម្លោះស្ទើរតែមិនជឿ ពាក្យដែលបានចេញពីមាត់ នាយយ៉ាសោះ ប៉ុន្តែពួកគេស្គាល់គ្នាយូរហើយ ដូច្នេះចិត្តយ៉ាបែបណា គេប្រាកដជាស្គាល់ ។

- បងរាជ ! បងកំពុងតែគិតអីហ្នឹង ? បងចង់ទៅជួយនាងកែវនោះមែនទេ ?

រាជតបទៅនីទាំងចិត្តនៅតែលួចគិត និងបារម្ភពីកែវគ្រប់នាទី ៖

- ពេលនេះបងមិនទាន់ដឹងទេ ! តោះបងជូននីទៅផ្ទះ !

កម្លោះចាកចេញទៅបន្សល់ទុកឲ្យចង្ងល់នៅពេញខួរក្បាលនី ហេតុអ្វីក៏មនុស្សប្រុសពីរនាក់នេះ ចម្លែកម្លេះ ? ពួកគេមានរឿងអ្វីទៅ ? ស្រីមិនបានសួរបន្តទេ ព្រោះយប់ក៏កាន់តែជ្រៅ ។ នាងក៏ដើរឡើងម៉ូតូ ហើយរាជក៏ជូនស្រីទៅផ្ទះ ទើបនាយត្រឡប់មកផ្ទះវិញទាំងបេះដូង ចាក់ដោតដោយសំនួរ រកចម្លើយគ្មាន ។ អ្នកណាជាម្ចាស់សំនួរ ហើយ អ្នកណាជាអ្នកឆ្លើយ ។ រឿងជាន់ចិត្តបែបនេះ កើតឡើងបានយ៉ាង ម៉េចទៅ ? កែវ ! តើខ្ញុំត្រូវជួយនាងដែរទេ ? ខ្ញុំបារម្ភពីនាងខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែមានអ្នកស្រឡាញ់នាងខ្លាំងជាងការបារម្ភ ខ្ញុំទៅទៀត ។ នាងឲ្យខ្ញុំ គិតយ៉ាងណាទៅកែវ ? ខ្ញុំគិតមិនចេញទេ !

         ឯក្នុងបន្ទប់ដ៏ប្រណិតរបស់នាយយ៉ាវិញ កម្លោះយើងក៏នៅតែ មិនអស់ចិត្ត ហេតុអ្វីក៏រាជបញ្ចេញ អាការៈស្លន់ស្លោ ហាក់បីដូចជា បារម្ភពីកែវម្លេះ ? តើពួកគេមានអ្វីនឹងគ្នាទៅ ? ហើយពួកគេស្គាល់គ្នា តាំងពីពេលណា ? កែវ ! នេះខ្ញុំស្រឡាញ់នាងមិនខុសទេមែនទេ ? អារាជ ! តើឯងកំពុងតែគិតអ្វីលើកែវ ? តើពួកយើងមានចិត្តដូចគ្នារឺក៏ អត់ ? សំនួរទាំងនេះ រកចម្លើយមិនឃើញទេ ព្រោះកម្លោះទាំងពីរមាន ត្រឹម តែលួចសួរចិត្តខ្លួនឯង ហើយស្មានគ្រប់រឿងរ៉ាវកើតឡើង ។ នាយយ៉ាបញ្ឃប់ចិត្តរវើរវាយ ហើយក៏រៀបចំ លុយដាក់កាបូប ដើម្បីយកទៅដោះកែវនៅថ្ងៃស្អែក ។ មានទាំងលុយ មានទាំងកូន កាំបិត មានកាំភ្លើង ហាក់បីដូចជាទៅធ្វើសង្គ្រាម ប៉ុន្តែទាំងនេះបង្ហាញ ពីការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការការពារ ខ្លួនរបស់នាយ ។ ចំណែកឯ នាយរាជវិញមិនមានអ្វីទាំងអស់ កម្លោះបានត្រឹមតែដើរទៅដើរមក ពេញបន្ទប់ ក្នុងចិត្តស្លន់ស្លោ ភ័យព្រួយពីសុវត្តិភាពកែវ ដែលស្ថិតនៅ ក្នុងដៃជនល្មើសទាំងនោះ ។

- នាងមិនត្រូវកើតអីទេណាកែវ ! កែវត្រូវចាំខ្ញុំទៅជួយ ហើយត្រឡប់មកវិញទាំងគ្មានអ្វីកើតឡើង ទាំងអស់ ! ព្រះតាមថែរក្សានាង ណា៎ កែវ !

កម្លោះបានអធិដ្ឋានឲ្យកែវ ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តនៅតែរសាប់រសល់ គេងមិនលក់ពេញមួយយប់ ។ កម្លោះអង្គុយបន់ស្រន់ឲ្យតែឆាប់ភ្លឺ នឹងអាលបានទៅជួយកែវពីកន្លេងគ្រោះថ្នាក់នោះ ។

សូមរង់ចាំអានភាគបញ្ចប់ !